Δύσκολα τα αγόρια στη γέννα!

Η λαϊκή αντίληψη σε πολλές χώρες ότι αν η γέννα είναι δύσκολη, τότε θα γεννηθεί αγόρι, φαίνεται πως έχει επιστημονική βάση, όπως δείχνουν νέες έρευνες, που διαπιστώνουν ότι η γέννηση ενός αγοριού έχει μεγαλύτερες πιθανότητες να οδηγήσει σε δυσκολίες και επιπλοκές.
Η τελευταία έρευνα, που έγινε από επιστήμονες του πανεπιστημίου του Τελ Αβίβ στο Ισραήλ, εξέτασε 66.000 γεννήσεις και βρήκε ότι όσες αφορούσαν αγόρια, ήσαν κατά μέσο όρο πιο δύσκολες ή εμφάνισαν περισσότερες επιπλοκές.
Η περίπτωση γέννησης πρόωρου παιδιού ή η ανάγκη καισαρικής τομής είναι επίσης πιο πιθανές στην περίπτωση αγοριού, σύμφωνα με τους New York Times.
Άλλες έρευνες έχουν καταλήξει σε ανάλογα συμπεράσματα. Μια έρευνα του 2002, που μελέτησε πάνω από 90.000 γεννήσεις, διαπίστωσε ότι οι γεννήσεις αγοριών είναι μιάμιση φορά πιθανότερο, σε σχέση με τις γεννήσεις κοριτσιών, να εμφανίσουν προβλήματα όπως η διακοπή της καθόδου του εμβρύου κατά τη δεύτερη φάση της γέννας.
Σύμφωνα με τους επιστήμονες, αυτά τα ευρήματα δεν σημαίνουν ότι τα αγόρια αποτελούν κατ' ανάγκη υψηλού κινδύνου γεννήσεις, απλώς ότι εμφανίζουν έναν ελαφρώς μεγαλύτερο κίνδυνο σε σχέση με τις γεννήσεις κοριτσιών. Ένας λόγος γι' αυτό φαίνεται πως είναι το μεγαλύτερο μέγεθος κεφαλιού του αγοριού, αλλά οι γιατροί υποψιάζονται ότι παίζουν ρόλο και άλλοι παράγοντες, όπως τα υψηλότερα επίπεδα ανδρογόνων ορμονών στα αγόρια.
Πηγή: http://www.enet.gr/

Γενέθλια για την Playmobil

Η γερμανική εταιρεία κατασκευής πλαστικών παιχνιδιών, που μαστιζόταν από την οικονομική κρίση της δεκαετίας του '70, κατέφυγε σε μια λύση ανάγκης ώστε να επιβιώσει και σήμερα, 35 χρόνια αργότερα, έχει γίνει κολοσσός στο είδος της. Ο λόγος για την κατασκευάστρια των Playmobil, που, όπως επισημαίνεται σε δημοσίευμα της ιστοσελίδας της Ντόιτσε Βέλε («ΝΒ»), κάθε παιδί στη Γερμανία - και όχι μόνο- ξέρει τα ανθρωπάκια της.
Εφευρέτης των μικροσκοπικών φιγούρων, που αγαπήθηκαν από μικρούς και μεγάλους, οι οποίοι και την κατέστησαν, σήμερα, την τρίτη πιο σημαντική εταιρεία παιχνιδιών στον κόσμο, ήταν ο Χανς Μπε, ο οποίος πέθανε τον περασμένο Ιανουάριο σε ηλικία 79 ετών. «Μεγάλωσα με την Playmobil. Ήταν τα πρώτα μου παιχνίδια και τα κράτησα για πολύ καιρό. Παλιότερα οι φιγούρες ήταν πιο απλές. Τα χρώματα ήταν πιο απλά. Πράσινα, μπλε, κόκκινα, κίτρινα. Από έναν αστυνόμο μπορούσαμε να φτιάξουμε έναν ινδιάνο και από κάθε ινδιάνο κάτι άλλο», είπε ένας Γερμανός, ενήλικος σήμερα, που εξακολουθεί να αγαπά τις μικροσκοπικές φιγούρες.
Σήμερα, βέβαια, ο μηχανισμός των παιχνιδιών είναι πιο πολύπλοκος και πιο λεπτομερής, όταν κουνάνε τα χέρια ή τα πόδια. Εκτός αυτού έχουν πλέον και στολές. Μπορεί να ντύνονται σκιέρ ή και νύφες. Η ηλικιακή ομάδα στην οποία απευθύνεται η εταιρεία είναι παιδιά ηλικίας 3 έως 10 ετών. Πολλοί, όμως, από αυτούς που μεγάλωσαν και σήμερα είναι ενήλικοι δεν κατάφεραν να εγκαταλείψουν τις μικρές τους φιγούρες.
Πηγή: http://www.enet.gr/

Πότε το μωρό σας είναι άρρωστο;

Επικοινωνήστε με τον παιδίατρό σας, εάν παρατηρήσετε στο μωρό σας κάποια από τις ακόλουθες ενδείξεις:
- Θερμοκρασία μεγαλύτερη από 37,6°C ή μικρότερη από 36,4°C. Ελέγξτε τη θερμοκρασία, αφού τοποθετήσετε το θερμόμετρο στη μασχάλη του μωρού.
- Λιγότερες από 6-8 βρεγμένες πάνες σε διάστημα 24 ωρών.
- Διάρροια, δηλαδή 2 ή περισσότερες υδαρείς κενώσεις σε διάστημα 24 ωρών.
- Κίτρινο χρώμα στο λευκό των ματιών ή στο δέρμα.
- Έμετος 2 φορές ή περισσότερο, μετά από θηλασμό, στη διάρκεια 24 ωρών.
- Απώλεια όρεξης για θηλασμό ή αποχή από αυτόν 2 συνεχείς φορές.
- Μειωμένος μυϊκός τόνος ή το παιδί δείχνει άτονο όταν το κρατάτε.
- Δυσκολία στη διατήρηση του παιδιού σε εγρήγορση.
- Σπασμούς (παροξυσμούς).
- Εξανθήματα σε οποιοδήποτε σημείο του σώματος του μωρού.
- Κοκκινίλες ή εκκρίσεις από τα μάτια ή γύρω από τον ομφαλό.
- Έντονο κλάμα για 3 ή περισσότερες ώρες παρά τις προσπάθειές σας να το ηρεμήσετε.
Εάν το μωρό σας φαίνεται άρρωστο, σημειώστε τη θερμοκρασία του. Μην του δώσετε φάρμακα. Επικοινωνήστε με τον παιδίατρό σας για να σας συμβουλέψει σχετικά με την αντιμετώπιση του πυρετού.
Πηγή: http://www.e-child.gr/

Πως «βγάζω» το παιδί από το …κρεβάτι μας;

Επίσημη «θεραπεία» για το θέμα αυτό δεν υπάρχει. Ύστερα όμως από προσωπικές εμπειρίες που έχουν διατυπωθεί στο διαδίκτυο, ή ακόμα και από προτάσεις ειδικών σε διάφορα sites, έχω επισημάνει κάποιες πιθανές λύσεις που μπορεί σε κάποιους να φανούν χρήσιμες. Υποθέτω και ελπίζω πως αυτοί που τα «ανέβασαν» είχαν εν τέλει κάποιο αποτέλεσμα.
Ας ξεκινήσουμε από το πρώτο λάθος: Δεν βάζουμε τα παιδιά ποτέ στο κρεβάτι μας και αυτό είναι κάτι που πρέπει να γίνει όσο το δυνατόν ξεκάθαρο από την αρχή.
Αν όμως και εφόσον έγινε, ας δούμε πως μπορεί να λυθεί αυτή η «παρεξήγηση».
Από κάποιους παθόντες γονείς, αναφέρεται λοιπόν πως κανένα παιδί ΔΕΝ «αυτοκτόνησε» από το κλάμα. Που σημαίνει ότι όσο και να κλαίει όταν δει ότι δεν το παίρνει και δεν γίνεται το δικό του, θα σταματήσει.
Έτσι λοιπόν ο γονέας θα κάνει όλο το τελετουργικό που κάνει προτού το πάει για ύπνο, δηλαδή μπάνιο, γάλα... και ότι κάνει τέλος πάντων.
Στη συνέχεια θα το πάει στο κρεβατάκι του την ώρα που είναι έτοιμο να κοιμηθεί, θα του διαβάσει ένα παραμύθι, θα του πει ότι αυτό είναι το κρεβάτι του και εκεί πρέπει να κοιμηθεί, και θα φύγει.
Τόσο απλά!
Αν λοιπόν κλάψει θα ξαναπάει μέσα, θα το κανακέψει, θα το παρηγορήσει, αλλά ΔΕΝ θα το βγάλει από το κρεβάτι του. Θα είναι κάθετος ότι το κρεβάτι του είναι αυτό και πρέπει να κοιμηθεί εκεί. Αν λυγίσει και το λυπηθεί, χάθηκε το παιχνίδι. (αυτό δεν θα λυπάται κανέναν μετά....).
Δεν θα του φωνάξει, δεν θα το μαλώσει, όμως δεν θα χαμογελάσει κιόλας για να καταλάβει από το πρόσωπο του και τον τόνο της φωνής του ότι έτσι είναι τα πράγματα και δεν αλλάζει γνώμη.
Αναφέρεται λοιπόν από τον φίλο ή φίλη που έκανε την παραπάνω πρόταση, πως δεν είναι καθόλου εύκολο αυτό, όμως αν δεν γίνει από νωρίς τότε θα συνεχιστεί και για πολύ αργότερα, όταν θα έχει μεγαλώσει πια αρκετά το παιδί και θα είναι ακόμα πιο δύσκολο τότε. Αναφέρεται δε πως αυτό θα κρατήσει 3 με 4 βράδια και τελικά το παιδί θα το πάρει απόφαση.
Το παιδί απλά εκμεταλλεύεται μια κατάσταση που κατά λάθος δοκίμασε και του άρεσε, από κει και πέρα έγκειται στην δική μας αποφασιστικότητα να σταματήσουμε εδώ το «κακό».
Ούτος ή άλλως, νομίζω πως πρέπει να ευχηθώ καλή επιτυχία σε όσους δοκιμάσουν να κάνουν κάτι για αυτό. Και το σίγουρο είναι πως πρέπει να κάνουν πέτρα την καρδιά τους μπροστά στα κλάματα του παιδιού. Όμως είναι κάτι που πρέπει να περάσουν μάλλον αναπόφευκτα προκειμένου να έχουν αποτέλεσμα.
Εν αναμονή νέων προτάσεων…